اسمش "فضای مجازی "است یعنی صورتها را نمی توان اینجا دید اما بسیاری ؛ سیرتهای واقعی شان را فقط اینجا نشان می دهند..........!!‬

من خدا را دارم، کوله بارم بر دوش، سفری می باید... سفری بی همراه، گم شدن تا ته تنهایی محض، سازکم با من گفت: هرکجا لرزیدی، از سفر ترسیدی، تو بگو از ته دل، من خدا را دارم.... من و سازم چندیست که فقط با اوییم....

گیاه وحشی کوهم نه لاله گلدان مرا به بزم خوشی های خودسرانه مبر به سردی خشن سنگ خو گرفته ام مرا به خانه مبر... ((زادگاه من کوه است)) ز زیر سنگی یک روز سر زده ام بیرون به زیر سنگی یک روز می شوم مدفون سرشت سنگی من آشیانه اندوه است جدا زیار و دیارم دلم نمی خندد زمن طراوت وشادی و رنگ وبو مخواه گیاه وحشی کوهم در انتظار بهار ((مرا نوازش و گرمی به گریه میارد))